Η ιστορία ενός πρωτονίου

Πρόωρο τέλος για ένα πρωτόνιο

ΤΟΥ X. Bαρβογλη

Είμαι ένα από τα 10⁷⁸ πρωτόνια (ένας αριθμός με 78 μηδενικά!) που υπάρχουν στο ορατό Σύμπαν. Το μεγάλο ταξίδι μου ξεκίνησε πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια, μόλις ένα ασήμαντο κλάσμα του δευτερολέπτου μετά τη δημιουργία του Σύμπαντος, όταν γεννήθηκα από το φως της Μεγάλης Έκρηξης. Την εποχή εκείνη η θερμοκρασία ήταν 10³³ (ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων) βαθμοί Κελσίου, αλλά ευτυχώς από τότε έπεσε ραγδαία και τώρα είναι μόλις 270 βαθμοί Κελσίου κάτω από το μηδέν. Για ένα εκατομμύρια χρόνια «έπλεα» στο Σύμπαν μόνο μου, παρ΄ όλο που συναντούσα στο διάβα μου μυριάδες άλλα πρωτόνια ίδια με μένα, επειδή μια πανίσχυρη ηλεκτρική απωστική δύναμη τα έσπρωχνε μακριά μου κάθε φορά που προσπαθούσα να τα πλησιάσω. Η μοναξιά μου αυτή τελείωσε ξαφνικά, όταν κάποια στιγμή ένιωσα να περνάει από κοντά μου ένα άλλο σωματίδιο, πολύ ελαφρότερο από μένα, ένα ηλεκτρόνιο, για το οποίο ένιωσα ξαφνικά μια ακαταμάχητη έλξη. Από τότε ενώσαμε τις τύχες μας, φτιάχνοντας ένα άτομο υδρογόνου, και για δισεκατομμύρια χρόνια το ηλεκτρόνιο με συνοδεύει στο μακραίωνο ταξίδι μου στο Σύμπαν. Στριφογυρίζει γύρω μου 10 χιλιάδες τρισεκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο και κινείται με ταχύτητα χίλια χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, τόσο γρήγορα που κι εγώ καλά- καλά δεν ξέρω πού βρίσκεται κάθε στιγμή, μόνο το αισθάνομαι σαν ένα συννεφάκι που με περιβάλλει.

      Από την εποχή που γίναμε αχώριστοι σύντροφοι, το ηλεκτρόνιο και εγώ, περάσαμε από πολλές περιπέτειες. Στην αρχή συγκεντρωθήκαμε σε ένα τεράστιο σύννεφο μαζί με μυριάδες άλλα άτομα υδρογόνου. Τώρα που εγώ όπως και τα άλλα πρωτόνια είχαμε ένα ηλεκτρόνιο γύρω μας, οι απωστικές δυνάμεις ήταν πολύ πιο ασθενικές και μπορέσαμε να γνωριστούμε καλύτερα. Καθώς πλησιάζαμε όμως νιώσαμε μια ακατανίκητη δύναμη να μας αναγκάζει να γυρίζουμε σε κύκλο, γύρω γύρω από το κέντρο του σύννεφου, ολοένα και πιο γρήγορα. Αναρωτήθηκα φωναχτά τι ήταν αυτό που μας ανάγκαζε να γυρίζουμε διαρκώς γρηγορότερα και μου απάντησαν ότι είναι ο νόμος διατήρησης της στροφορμής. Στη δίνη αυτή συνάντησα ένα μεγάλο άτομο, που το έλεγαν οξυγόνο, και ζητούσε με μεγάλη επιμονή να βρει δύο ηλεκτρόνια. Εγώ και ένα άλλο αδελφάκι, πρωτόνιο και αυτό, αποφασίσαμε να μοιραστούμε μαζί του τα δικά μας ηλεκτρόνια και φτιάξαμε ένα μόριο νερού. Συνεχίζαμε το ταξίδι μας, και τα τρία μαζί, στην τεράστια δίνη, όταν το φως, που μου είχε λείψει από την εποχή της Μεγάλης Εκρηξης, μπήκε ξανά στη ζωή μου. Μακριά από εμάς, στο κέντρο της δίνης, γεννήθηκε ένα καινούργιο αστέρι, που ακούσαμε ότι το έλεγαν Ήλιο. Το φως του όμως ήταν τόσο αμυδρό που δεν μπορούσε να μας ζεστάνει, και έτσι μυριάδες μόρια νερού, μαζί και το δικό μας, παγώσαμε από το κρύο και παίρνοντας λίγη σκόνη που υπήρχε στη γειτονιά μας, φτιάξαμε μια μεγάλη μπάλα και την είπαμε κομήτη. Στη γειτονιά μας υπήρχαν μυριάδες άλλοι κομήτες, και έτσι δεν νιώθαμε μοναξιά.

          Εκείνη την εποχή άλλα άτομα του νέφους, βαρύτερα από εμάς, είχαν συγκεντρωθεί και αυτά σε ομάδες, αλλά πιο κοντά στον Ήλιο, και είχαν φτιάξει τεράστιες μπάλες που τις είπαν πλανήτες. Καθώς ο κομήτης μας ακολουθούσε την τροχιά του γύρω από τον Ήλιο, ξαφνικά βρήκε στον δρόμο του έναν από αυτούς τους πλανήτες, τη Γη, και συγκρούστηκε μαζί της. Οι πάγοι του κομήτη μας έλιωσαν και βρεθήκαμε, μαζί με όλα τα άλλα μόρια του νερού, να κολυμπούμε στους ωκεανούς που δημιουργήθηκαν με αυτόν τον τρόπο. Για δισεκατομμύρια χρόνια ακολουθούσαμε τον ίδιο και τον ίδιο κύκλο, από τον ωκεανό ατμός, έπειτα σύννεφο, βροχή, ποτάμι και πάλι στον ωκεανό. Μια μέρα όμως καθώς κυλούσαμε στο ποτάμι, εμείς, μαζί με άλλο ένα τρισεκατομμύριο τρισεκατομμυρίων μόρια νερού, βρεθήκαμε ξαφνικά σε ένα δοχείο συνδεδεμένο με πολλά καλώδια. Πρώτη φορά στη ζωή μου έβλεπα τέτοιο πράγμα και ρώτησα τι είναι. Μου είπαν πως είναι μια συσκευή ηλεκτρόλυσης. Προτού προλάβω να ρωτήσω τι δουλειά κάνει αυτή η συσκευή, από τα ηλεκτρόδια άρχισε να περνάει ρεύμα και ξαφνικά μια ακατανίκητη δύναμη μας χώρισε, εμένα και το άλλο πρωτόνιο, από το οξυγόνο και βρεθήκαμε ενωμένα τα δυο μας σε ένα μόριο υδρογόνου. Την ίδια τύχη είχαν και τα άλλα μόρια νερού και έτσι βρεθήκαμε, μοριακό πια υδρογόνο, σε μια μεγάλη φιάλη. Στη φιάλη αυτή δεν περνούσαμε άσχημα, τρέχαμε πάνω κάτω και συγκρουόμασταν πότε μεταξύ μας και πότε με τα τοιχώματα της φιάλης όπου μας είχαν περιορίσει. Ήταν μια ευχάριστη φάση της ζωής μου, αλλά δυστυχώς δεν κράτησε πολύ.

     Ξαφνικά όλα άρχισαν να αλλάζουν με ασύλληπτη ταχύτητα. Ένα ρεύμα μας έβγαλε έξω από τη φιάλη και ένα αόρατο χέρι με χώρισε στην αρχή από το αδελφάκι μου και στη συνέχεια, από το ηλεκτρόνιο που με συντρόφευε σε όλο μου αυτό το ταξίδι στο αχανές Σύμπαν. Μια πρωτόγνωρα ισχυρή δύναμη μου έδωσε μεγάλη ταχύτητα και βρέθηκε να γυρίζω, μαζί με μυριάδες άλλα πρωτόνια, σε μια τεράστια σαμπρέλα. Σε κάθε στροφή παίρναμε όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα, έτσι που αποκτήσαμε ένα φρενιασμένο ρυθμό, διατρέχοντας την περιφέρεια της σαμπρέλας, που είχε μήκος 27 χλμ., 11.000 φορές το δευτερόλεπτο. Κατάλαβα ότι ζούσα τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου και τρέχοντας πια σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, πρόλαβα μόνο να ρωτήσω τα διπλανά πρωτόνια που ακολουθούσαν την ίδια μοίρα με μένα πού βρισκόμασταν. Κάποιο μου απάντησε λαχανιασμένα ότι βρισκόμαστε στο Large Ηadron Collider, τον μεγαλύτερο επιταχυντή της Γης, στο CΕRΝ, όταν ξαφνικά βρέθηκα αντιμέτωπο με ένα άλλο πρωτόνιο που ερχόταν κατευθείαν επάνω μου. Η σύγκρουσή μας ήταν αναπόφευκτη, μια ισχυρή λάμψη φώτισε στιγμιαία τον χώρο γύρω μας και αποχαιρέτησα τη ζωή μου μέσα σε μια θάλασσα φωτονίων, στις ίδιες ακριβώς συνθήκες που είχα γεννηθεί πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.
Ο κ. Χάρης Βάρβογλης είναι καθηγητής του Τμήματος Φυσικής στο ΑΠΘ.

Απίθανες χημικές αντιδράσεις Τελικά η χημεία είναι φοβερή Πηγή: www.lifo.gr

http://www.lifo.gr/guests/viral/36580

Πανόραμα της Ακρόπολης

http://www.ellinikoarxeio.com/2013/06/360-parthenon-in-360-degrees-panorama.html

Επαναληπτικές εξετάσεις 2013

Xημεία - Βιοχημεία Τεχνολογικής

Χημεία θετικής κατεύθυνσης 2013 Θέματα

https://app.box.com/s/m501uvqw87xgx79wruqd

Χημεία θετικής κατεύθυνσης 2013 Απαντήσεις

http://www.esos.gr/uploads/panelladikes/apanthseis_xhmeia_oefe_2013.pdf

ΟΕΦΕ Χημεία 2013 Απαντήσεις

Απαντήσεις

Εξετάσεις προσομοίωσης ΟΕΦΕ 2013

Θέματα Χημείας

Παυλοπέτρι: Η Βυθισμένη Πόλη

Άγγελοι καρφώνονται με το κεφάλι στην άσφαλτο

Άν και μερικές φορές προκλητικό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον μυθιστόρημα.



http://issuu.com/larrycool/docs/larry_cool_-______________________________________?mode=mobile

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ 2013

Γενικά Λύκεια

2013 - 27ος ΠΜΔΧ Β΄

Θέματα της Β΄ Λυκείου
Aπαντήσεις
http://www.eex.gr/DocLib1/Απαντήσεις%20Θεμάτων%20Β%20Λυκείου%20-%2027ος%20ΠΜΔΧ.pdf

2013 - 27ος ΠΜΔΧ Γ΄

Θέματα Γ΄ Λυκείου
Απαντήσειςhttp://www.eex.gr/DocLib1/Απαντήσεις%20Θεμάτων%20Γ%20Λυκείου%20-%2027ος%20ΠΜΔΧ.pdf

Λάρισα - Ο μύλος του Παππά

 
http://www.mediafire.com/myfiles.php#7emd1jxil97vc

Πάλι ο Ισπανός

http://youtu.be/nQ74jKZYDLo

H Eλλάδα με την ματιά ενός Ισπανού

 
Ντοκιμαντέρ του Pedro Olalla

Τιμητικό δίπλωμα σε Λαρισαία φοιτήτρια Ιατρικής

ΓΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΑΓΓΕΙΑ

Τιμητικό δίπλωμα απονεμήθηκε σε επιστημονική ομάδα του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης –τμήμα Ιατρικής αποτελούμενη από τους γιατρούς  Δ. Αρτέμη, Σ. Μπουζώνη, Μ. Φλαμουρίδου, Α. Μήτσογλου, Α. Τερζούδη, Κ. Βαδικόλια Γ. Τσιβγούλη, Ι. Ηλιόπουλο, Χ. Πιπερίδου της Πανεπιστημιακής Νευρολογικής Κλινικής Δ.Π.Θ., Π.Γ.Ν. Αλεξανδρούπολης και τη Λαρισαία φοιτήτρια Ιατρικής Τ. Χρυσοχόου για την εργασία τους με τίτλο «Η αναδιαμόρφωση των εγκεφαλικών αγγείων σε ασθενείς με   μικροαγγειακού τύπου λευκοεγκεφαλοπάθεια».

Μικροαγγειακού τύπου λευκοεγκεφαλοπάθεια ορίζεται η ισχαιμικής αιτιολογίας βλάβη της λευκής ουσίας από νόσο των μικρών αγγείων. Η λευκοεγκεφαλοπάθεια αυτού του τύπου είναι το αποτέλεσμα αναδιαμόρφωση (remodeling) αγγείων της μικροκυκλοφορίας (διάμετρου150-300 μm), η οποία προκαλεί διαταραχή του αιματοεγκεφαλικού φραγμού, όπως και απόφραξη των τριχοειδών. Κύριο αίτιο είναι η χρόνια αρτηριακή υπέρταση, η οποία στη μακροκυκλοφορία (μεγάλες ελαστικού τύπου αρτηρίες και μέσου μεγέθους μυϊκού τύπου αρτηρίες), επάγει είτε την ευτροφική είτε την υπερτροφική αναδιαμόρφωση, δηλαδή την πάχυνση του τοιχώματος του αγγείου, την αύξηση της διαμέτρου του, την ανάπτυξη αθηρωματικών πλακών και την αύξηση της σκληρίας των αγγείων (stiffening).

Στη βραβευθείσα μελέτη γίνεται διερεύνηση του τύπου της αναδιαμόρφωσης της μακροκυκλοφορίας των έξω- και ενδοκράνιων αγγείων σε ασθενείς με μικροαγγειακού τύπου λευκοεγκεφαλοπάθεια.

Μελετήθηκαν 52 ασθενείς (28 άνδρες, μέσης ηλικίας 71,38 ετών) με ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης, στους οποίους α) τα ευρήματα της MRI εγκεφάλου ήταν συμβατά με μικροισχαιμικού τύπου λευκοεγκεφαλοπάθεια και β) απουσίαζαν αθηρωματικές στενώσεις των εγκεφαλικών αγγείων.  Στους ασθενείς προσδιορίστηκαν: ο δείκτης πάχυνσης του έσω-μέσου χιτώνα (IMT), η διάμετρος της κοινή καρωτίδας αρτηρίας (CCA) και  ο δείκτης σφυγμικότητας (PI) της μέσης εγκεφαλικής αρτηρίας (MCA), με βάση το έγχρωμο υπερηχογράφημα (CCDU) και  διακρανιακό υπερηχογράφημα (TCD).

Αποτελέσματα. Στατιστικά σημαντική συσχέτιση βρέθηκε να υπάρχει μεταξύ: 1) της διάμετρου της CCA με το IMT (Pearson’s r=-0,501, p<0 2="" earson="" imt="" mca="" p="0,005).</p" pi="" r="-0,412," s="">

Συμπεράσματα. Η αναδιαμόρφωση της κοινής καρωτίδας αντιστοιχεί στην αύξηση της διαμέτρου της, η οποία φαίνεται να αντισταθμίζει την ενδεχόμενη πάχυνση του έσω-μέσου χιτώνα του αγγείου (↑CCA Diameter → ↓CCA IMT). Η αύξηση της διαμέτρου της κοινής καρωτίδας δεν είναι επαρκής μηχανισμός απορρόφησης του μηχανικού stress και αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της σκληρίας της μέσης εγκεφαλικής αρτηρίας (↑CCA Diameter →  ↑MCA PI  ). Η πάχυνση του τοιχώματος της κοινής καρωτίδας φαίνεται να απορροφά το μηχανικό stress με αποτέλεσμα τη διατήρηση βαθμού ευενδοτότητας της μέσης εγκεφαλ ικής αρτηρίας (↑CCA IMT → ↓MCA PI).

Σημειώνεται ότι η εργασία βραβεύτηκε στο πλαίσιο του 5ου πανελλήνιου συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρίας Αγγειακών Εγκεφαλικών νόσων, που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 8 και 9 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη

Η φάρσα της αξιολόγησης

Protagon.gr

 Του Δ. Καμπουράκη 
Είχα, πριν από λίγες μέρες, μια συζήτηση με την κυρία Λαμπροπούλου, εκπαιδευτικό στη δευτεροβάθμια, για το θέμα της αξιολόγησης των διδασκόντων. Διαφωνήσαμε σε πολλά και συμφωνήσαμε σε αρκετά, σ’ ένα θέμα εξαιρετικά πολύπλοκο και εξόχως ευαίσθητο.
 Οι απόψεις της είναι αξιοπρόσεκτες και αποτελούν κοινό τόπο για τη συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών και των δασκάλων αυτής της χώρας, στα χέρια των οποίων έχουμε εμπιστευτεί τα παιδιά μας. Της ζήτησα ολοκληρωμένη την άποψή της, την οποία παραθέτω προς συζήτηση και προβληματισμό όλων:

«Ζούμε στην εποχή του βιασμού των λέξεων και των εννοιών κι η αξιολόγηση είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Από έννοια θετική έχει γίνει το πιο αποτελεσματικό ίσως εργαλείο, που στις κατάλληλες συνθήκες και με το έδαφος στρωμένο από καιρό, θα τσακίσει κάθε έννοια συλλογικότητας και παιδαγωγικής ελευθερίας στα ήδη βαριά τραυματισμένα σχολεία και τους κατακερματισμένους συλλόγους διδασκόντων, θα σπείρει το φόβο, την καχυποψία και τον ανταγωνισμό ανάμεσά στους εκπαιδευτικούς και θα αποτελέσει τον πολιορκητικό κριό που θα κάνει επιτέλους πράξη τις επιθυμητές από την τρόικα απολύσεις. Και το χειρότερο απ’ όλα, έχει γίνει το μαγικό κουτί που θα χωρέσει όλη την πικρία της  κοινωνίας μας για την κατάσταση της παιδείας και μια θλιβερή "δικαίωση" των ταπεινωμένων εργαζόμενων, των απολυμένων και των υποαπασχολούμενων του ιδιωτικού τομέα με τη λογική "αφού συμβαίνει σε μένα, γιατί όχι και σ’ αυτούς".
Το ζητούμενο όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μια αμφιλεγόμενη "κοινωνική δικαιοσύνη", όπως συνήθως προβάλλεται από τα ΜΜΕ, αλλά το θετικό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να φέρει. Η πολιτεία δεν αξιολογεί κι ενδεχομένως απολύει τους εκπαιδευτικούς της για να "παρηγορήσει" τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα ότι δεν υποφέρουν μόνο αυτοί, αλλά για να φέρει αποτελέσματα και να βελτιώσει την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου.


Επιπλέον, το όλο εγχείρημα προωθείται μέσα σε συνθήκες απόλυτης απαξίωσης, τρομοκράτησης και ηττοπάθειας των εκπαιδευτικών, μέσα στο καθεστώς των ΕΔΕ, των συγχωνεύσεων, των αργιών, της διαθεσιμότητας, των υποχρεωτικών μετακινήσεων για το συμφέρον της υπηρεσίας, ακόμα περισσότερων περικοπών στις αποδοχές τους, τη δημιουργία πλεονάζοντος προσωπικού και τελικά το ενδεχόμενο των απολύσεων.
Ακόμα κι αν πιστεύει κανείς στην αναγκαιότητα της αξιολόγησης, είναι αδιανόητο να τη φανταστεί να υλοποιείται μέσα σ' αυτό το κλίμα του φόβου, της απαξίωσης, του ανταγωνισμού και της οικονομικής εξαθλίωσης. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η όποια αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου πρέπει ή μπορεί να γίνεται με ποσοτικούς δείκτες και σύνδεση με τη μισθολογική εξέλιξη ή ακόμα χειρότερα με τη διατήρηση της θέσης του εκπαιδευτικού. Δεν πιστεύω ότι ο φόβος, ο ανταγωνισμός, το χρήμα κι η πίεση κάνει τους ανθρώπους καλύτερους στη δουλειά τους.

Η διδασκαλία, οι σχέσεις των μαθητών και των δασκάλων τους διέπονται από κανόνες κι εξαρτώνται από παράγοντες που ίσως δεν μπορούν να φανταστούν όσοι δεν μπαίνουν στην τάξη. Παράγοντες που δεν μπορούν να μετρηθούν όσα "στημένα" μαθήματα κι αν γίνουν κι όσες φόρμες κι αν συμπληρωθούν. Η δουλειά του εκπαιδευτικού είναι ιδιαίτερη και γοητευτική. Και σίγουρα κάποιοι δεν την κάνουν όπως πρέπει. Ναι, αυτό που προέχει είναι το συμφέρον κι η προστασία των μαθητών μας και το δικαίωμά τους στη μάθηση. Αν όμως χάσει η διδασκαλία την ελευθερία και τη γοητεία της, αν μπει μέσα σε στενά πλαίσια ελέγχου, αν εξασκείται σε καθεστώς φόβου και ανελευθερίας, αν υποκύψει στο κυνήγι της χρηματικής αμοιβής, τότε φοβάμαι ο πρώτος χαμένος θα είναι η ελληνική κοινωνία και τα παιδιά μας.
Πώς να μιλήσεις για αξιολόγηση, προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου, γνώση του γνωστικού επιπέδου και της κοινωνικής προέλευσης των μαθητών σε εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σε δύο ή και σε τρία σχολεία, που αλλάζουν κάθε χρόνο σχολείο, που καλούνται να καλύψουν κενά ακόμα και για το διάστημα λίγων εβδομάδων, που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις τάξεις στις οποίες δίδασκαν μετά από συμπτύξεις τμημάτων ακόμα και στη μέση της χρονιάς; Σε εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σε σχολεία χωρίς θέρμανση κι όπως δυστυχώς βιώσαμε πέρσι χωρίς βιβλία, σε μαθητές συχνά εξαθλιωμένους και υποσιτισμένους, σε αγριεμένους έφηβους που προέρχονται από οικογένειες που δοκιμάζονται σκληρά; Σε εκπαιδευτικούς που προσφέρουν απ’ το υστέρημα ή το χρόνο τους σε κινήσεις και μαθήματα αλληλεγγύης; Σε εκπαιδευτικούς που για την ώρα, το μόνο portfolio που φτιάχνουν είναι αυτό με τους απλήρωτους λογαριασμούς τους;
Αυτό που χρειάζεται επειγόντως η Παιδεία μας είναι η στήριξη του εκπαιδευτικού κι όχι η πίεση, η απαξίωση και η τιμωρία του. Να μας αφήσουν να αφοσιωθούμε στο έργο μας, να αγκαλιάσουμε και να στηρίξουμε τους μαθητές μας και να τους προσφέρουμε όλα αυτά που τόσο απεγνωσμένα έχουν ανάγκη αυτές τις δύσκολες μέρες, να νιώσουμε την κοινωνία στο πλευρό μας, όχι απέναντί μας. Ελεύθερους εκπαιδευτικούς χρειαζόμαστε, που με το κεφάλι ψηλά θα σταθούν δίπλα στα παιδιά μας και θα τα διδάξουν τη γνώση και την αξιοπρέπεια. Εκπαιδευτικούς που θα κρίνονται με διαδικασίες που δεν θα στηρίζονται στο φόβο ή το χρήμα που μπαίνει ή βγαίνει από την τσέπη τους. Διαδικασίες που θα τους οπλίσουν με αξιοπρέπεια και δύναμη. Διαδικασίες που θα συνδέονται με τη διαρκή και σωστή επιμόρφωσή τους αντί για τη συλλογή βεβαιώσεων στην οποία επιδίδονται τα τελευταία χρόνια. Διαδικασίες που θα λαμβάνουν υπόψη τους τις κοινωνικές ιδιαιτερότητες των σχολείων και των μαθητών τους. Διαδικασίες που καμία σχέση δεν πρέπει να έχουν με τις επιδόσεις των μαθητών σε συνεχείς εξετάσεις (και μάλιστα εθνικού επιπέδου για να είναι μετρήσιμα τα αποτελέσματα), εξετάσεις που πνίγουν κάθε ενδιαφέρον κι αγάπη για τη γνώση και στραγγαλίζουν τη δυνατότητα των εκπαιδευτικών να την εμφυσήσουν και που θα τους οδηγήσουν να "προετοιμάζουν" ψυχρά τους μαθητές τους για τα συνεχή τεστ ώστε να μην αξιολογούνται αρνητικά (όπως έγινε ήδη σε σχολεία των ΗΠΑ όπου εφαρμόστηκαν αντίστοιχα μοντέλα αξιολόγησης).
Κι όταν, αν, περάσουν οι δύσκολες μέρες, να ανοίξουμε τη συζήτηση όλοι μαζί με εντιμότητα, ειλικρίνεια και σεβασμό μεταξύ μας, για να βρούμε ποιο είναι το καλύτερο για την κοινωνία μας.
Ελένη Λαμπροπούλου, Εκπαιδευτικός»

Μαθητικός διαγωνισμός «Καγκουρό»

Μαθητικός διαγωνισμός «Καγκουρό»

Θέματα Πανελλαδικών 1999-2012. Θέματα και απαντήσεις για όλα τα μαθήματα.

http://www.kelafas.gr/2012.html